Berichten

Puur deliz recept pesto alla genovese

Die potjes vol met zout, suiker en conserveringsmiddelen zijn echt niet nodig! De lekkerste Pesto alla Genovese maak je zelf!

In een vorige blog schreef ik over de Cucina Povera. Uit deze toch niet meer zo arme keuken, kent ook de Pesto alla Genovese haar oorsprong. Met weinig, maar verse en pure ingrediënten de meest smaakvolle en rijke gerechten op tafel zetten.

De Pesto alla Genovese, vindt haar oorsprong zoals de naam al verklapt in Genua. De eerste recepten gaan terug naar de jaren 800 n.c. en in al die honderden jaren is het recept niet veel veranderd. Vooral in tijden van schaarste, kon men voor deze heerlijke pasta vrij makkelijk aan de ingrediënten komen. Deze werden in de natuur gevonden en de lang gerijpte Parmigiano en/of Pecorino kaas, wat nu meer gezien wordt als een luxe-ingrediënt, was vaak ook op voorraad. Deze kazen van koemelk (parmigiano) en schapenmelk (pecorino) zijn lang gerijpt en dienden vroeger puur om kazen lang houdbaar te maken en met een minimale hoeveelheid erg veel smaak toe te voegen.

Puur deliz recept pesto alla genoveseEn dan nu het recept!!

In Italië wordt aangeraden de pesto met de hand en gebruik van een marmere mortier en houten stamper te maken. Dit wordt voornamelijk gedaan om er voor te zorgen dat de basilicum niet gaat oxideren en te donker van kleur en te grasachtig van smaak wordt. In deze tijd is het natuurlijk veel makkelijker om een foodprocessor te gebruiken, dit doen wij ook. Zet dan wel een uur voor gebruik de kom en het mes in de koelkast. Doordat er dan bij het proces minder warmte vrijkomt, zal de basilicum minder oxideren.

Wat heb je nodig? (3 tot 4 personen)

  •   50 gram basilicum
  •   100 ml extra vergine olijfolie
  •   80 gram Parmezaanse kaas (vers geraspt)
  •   18 gram pijnboompitten
  •   1 teentje knoflook
  •   zout naar smaak toevoegen

Begin met het schoonmaken van de basilicum. Dit doe je met een vochtig doekje. Was dus niet de basilicum onder de kraan. Door het wassen kan het namelijk ook weer sneller gaan oxideren. Maal dan de basilicum en knoflook en een beetje zout samen, totdat je een creme-achtige substantie begint te krijgen. Voeg dan de pijnboompitten toe en maal ook dit, totdat het één geheel is. Begin dan beetje bij beetje de Parmezaanse kaas toe te voegen. Wij voegen ook een beetje Pecorino toe, dat geeft net iets extra’s. Als alle Parmigiano goed is opgenomen, voeg je heel langzaam beetje bij beetje de olijfolie toe en als nodig nog een beetje extra zout. Blijf dit alles malen/mengen totdat je een mooie olie en creme-achtig geheel hebt. Gebruik je een foodprocessor? Probeer dan zo kort mogelijk te malen, om te voorkomen dat de pesto te warm wordt.

Je Pesto is klaar! Voeg deze heerlijke verse pesto toe aan je pasta, als je deze afgegoten hebt en in een grote schaal zit. Meng de pesto in de pasta samen met een scheutje kookwater van de pasta. Hierdoor bindt de pesto mooi aan de pasta.

Buon Appetito!

Puur deliz recept pesto alla Genovese

Bewaaradvies; 

De verse pesto kun je makkelijk 2 a 3 dagen in de koelkast bewaren. Doe dit is een goed af te sluiten potje (weckpotje) met een laagje olijfolie erop. De pesto kun je ook invriezen. Doe dit dan wel in de porties die je gebruikt. Je kunt na het ontdooien namelijk niet de pesto opnieuw invriezen.

Extra tip!

Gebruik pijnboompitten van goede kwaliteit om het pijnboompittensyndroom te voorkomen. Pijnboompittensyndroom???? Yessss, dat bestaat en is vreselijk irritant! Je houdt dan iedere keer dat je eet een bittere smaak in de mond. Dit kan een aantal dagen tot weken aanhouden. Meer over het pijnboompittensyndroom en hoe je het kunt voorkomen lees je hier.

Groetjes,

Silvia

 

 

 

Puur deliz Cucina povera

Si stava meglio quando si stava peggio.

We zouden er beter aan toe zijn als het slechter met ons zou gaan! Dat is eigenlijk waar de Italiaanse Cucina Povera in onze tijd om gaat. Letterlijk vertaald de ‘armeluiskeuken’, maar voor velen de rijkdom en kunst van de simpele keuken.

Anders dan dat de naam doet vermoeden was/is de Cucina Povera niet voor de armen. In de Middeleeuwen waar deze stijl haar oorsprong vind, hadden de armen praktisch geen eten. Ook tijdens en na de Eerste en Tweede Wereldoorlog, was dit niet de keuken voor de armen. De middenstand die de schaarste in voedsel moest opvangen heeft de basis gelegd voor deze kookstijl.

De Cucina Povera was dus voornamelijk van de middenstand die in die tijd land bewerkten voor landeigenaren. Zij kookten op een creatieve manier om zo de schaartse aan vlees en andere dierlijke producten op te vangen. Als ze geluk hadden werd er één keer per week vlees gegeten en dan niet eens de mooie stukken, maar bijvoorbeeld de organen. Het vlees werd dan gebruikt voor bijvoorbeeld een ragu en werd zo lang mogelijk gestoofd om zoveel mogelijk smaak te krijgen. Doordat melk snel kon bederven werd hier kaas van gemaakt en van de wei weer Ricotta. Er werd veel gebruik gemaakt van granen, wild groeiende kruiden (rozemarijn, laurier en tijm) en planten zoals snijbieten, artisjokken, wilde groene asperges en cichorei. Ook werd er gebruik gemaakt van veel peulvruchten als bron van proteïne, zoals bonen, kikkererwten en linzen.

De naam Cucina Povera verwijst dus meer naar wat en hoe er gekookt werd. Met weinig ingrediënten, het maximale bereiken.

Gerechten uit de Cucina Povera zijn niet alleen seizoensgebonden maar ook streekgebonden. In heel Italië zie je dit in de traditionele streekgerechten terugkomen. Bekende gerechten die hun oorsprong kennen in de Cucina Povera zijn bijvoorbeeld pasta con fagioli (pasta met bonen) en minestrone (dikke groentesoep met oa bonen of linzen en pasta). Maar ook de  Cipollata (gestoofde uien) en pane fritto (gefrituurd brooddeeg) .

In de Italiaanse keuken is natuurlijk wel het één en ander veranderd, maar de eenvoud in de gerechten en het principe van ‘less is more’ blijft terug komen.Je gerechten zo bereiden dat alle ingrediënten tot hun recht komen en je een maximale smaakbeleving ervaart met weinig en vooral verse ingrediënten.

De Cucina Povera en/of het Mediteraanse dieet zijn door hun vrij gezonde karakter weer erg populair geworden de afgelopen jaren. Er is al menig kookboek verschenen met veel lekkere ouderwetse recepten in een modern jasje. Ook doordat veel gerechten vegetarisch en vaak ook vegan zijn, past dat natuurlijk steeds meer in onze vernieuwende maatschappij.  Tegenwoordig is het wel vrij prijzig om te koken met verse wilde groenten en kruiden. Daarnaast zijn ze ook niet altijd te vinden.

Ik ben zelf groot fan van de Linzensoep met pasta. Als klein meisje vond ik het vreselijk als mijn moeder dit maakte. Tegenwoordig eten wij dit eigenlijk wekelijks! Gelukkig vindt Raff (nu bijna 3 jaar) dit heerlijk. Hij vraagt zelf om Nonna’s pastasoep, zoals hij dit zelf noemt.

Puur deliz Cucina povera

In mijn volgende blog deel ik mijn moeders recept met jullie voor deze super gezonde vegan linzensoep !

Stay tuned!